اثرات استفاده از ال کارنیتین و منیزیم در میزان تولید تخم و قدرت
ترجمه و تالیف :دکتر امیر حسین شهروی-شرکت آرین رشد افزا
معرفی : مطالعاتی که در موسسسه تحقیقات بیو شیمی پوتچف استروم دردانشگاه دو لتی آ فریقای جنوبی انجام پذیرفت نشان داد که شتر مرغها از این توانایی بر خوردار هستند تا در مواقع ضرورت به سرعت از منابع ذخیره انرژی در بدن خود در جهت ایجاد انرژی بالاتر جهت متابولیسم بهتر بهره گیرند .در زمانهایی که این حیوانات به نوعی دچار استرسهای فیزیولوژیک می شوند مانند دوره تولید مثل و باروری یا زمانهایی که حیوان دچار استرسهای محیطی و یا فقر شرایط زیستی می باشد مانند زمانی که حیوان در برابر بیماریها قرار دارد و می باید با آنها مقابله کند بخش اعظم این تامین انرژی از منابع ذخیره چربی در بدن شتر مرغ صورت می پذیرد و چربی های ذخیره شده به صورت فوق العاده وارد چرخه تولید انرژی در سطح میتو کندریال می شوند. از آنجا که کارنیتین و منیزیم در حصول انرژی از مواد چرب نقش عمده ای دارند به نظر رسید مصرف خوراکی این مواد در زمانهایی که حیوان به نوعی دچار استرس هایی است که نیاز به تامین انرژی بیشتر ضرورت میابد می تواند موثر باشد . این آزمایش کار خود را بر پایه بررسی اثر مصرف توام کارنیتین و منیزیم به صورت خوراکی در دوره تولید مثل بنا نهاد و هدف از آن این بود که مشخص شود آیا تجویز خوراکی این مواد قدرت و کیفیت باروری را در شتر مرغ بالا می برد و یا خیر.نتایجی که از این مطالعات به دست آمد نشان داد که استفاده از این مواد به نحو قابل توجهی موثر و نتایج آن رضایت بخش است
مواد و روش تحقیق :24 جفت ازشترمرغهای مولد به طور تصادفی به دو گرو ه مجزا تقسیم شدند این حیوانات در دو کمپ مجزا که دارای یک راهرو سرویس مشترک بودند نگهداری شدند.یک گروه به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شده و گروه دیگر به عنوان گروه مورد تحقیق آزمایش شدند. در گروهی که به عنوان نمونه تحقیق در نظر گرفته شده بودند ترکیب کارنیتین و منیزیم به صورت محلول در آب به آنها داده شد ترافهای 40 لیتری آب بین هر دو جفت شترمرغ به اشتراک گذاشته شدندو با توجه به اینکه هر شترمرغ در روز بین 4 تا 5 لیتر آب مصرف می کنند این میزان از آب برای دو روز آنها کفایت می نمود. میزان 1 میلی لیتر از محلول به صورت روزانه در اختیار هر حیوان بود به این صورت که در روزهای دوشنبه و چهارشنبه 2 میلی لیتر و در روز جمعه 3 میلی لیتر از محلول در اختیار حیوان قرار می گرفت.آزمایش در روز 27/6/1996 آغاز شد و در تاریخ اول ژانویه 1997 پایان پذیرفت تخم ها روزانه جمع آوری می شدند وزن کشی شده و در دمای 4 درجه سانتی گراد نگهداری می شدند سپس به انکوباتور منتقل می شدند. تخم هایی که قدرت جوجه در آوری نداشتند 14 روز بعد از قرار گرفتن در انکوباتور جمع آوری می شدند پس از اینکه تخم های غیر بارور جمع شدند تخمهای مورد آزمایش و تخم های شاهد با همدیگر و در شرایط یکسان در یک انکوباتور نگهداری گردیدند .