پرورش شتر مرغ

انتخاب تخم جهت جوجه کشی:

تمامی تخم های تولید شده توسط مادران مولد جهت جوجه کشی مناسب نیستند مانند تخم های شکسته، کثیف و یا دارای اشکال نامناسب، از ورود این تخم ها به جوجه کشی پرهیز نمایید. تخم های خیلی بزرگ و یا خیلی کوچک قابلیت جوجه درآوری کمتری نسبت به تخم های متوسط دارند، همچنین مدت زمان جوجه درآوری تخم های خیلی بزرگ طولانی تر از تخم های کوچک تر است و به درجه حرارت بالاتری جهت جوجه کشی نیاز دارند.

دستگاه جوجه کشی:

 

انکوباتورها را می توان به دو دسته ((یک مرحله ای[1]))که در آن همه تخم ها با هم و به طور همزمان وارد دستگاه شده و در یک روز از تخم خارج می شوند و ((چند مرحله ای[2]))که ورود تخم ها به ستر و تفریخ تخم ها در زمان های مختلف صورت می گیرد تقسیم بندی کرد.

از عوامل مؤثر بر جوجه کشی موفق می توان به ژنتیک و تغذیه مولدین، بهداشت، طراحی صحیح جایگاه مولدین، انتخاب دستگاه جوجه کشی مناسب، طراحی صحیح ساختمان جوجه کشی اشاره کرد.

 4 عامل مهم در انکوباسیون مصنوعی تخم های شترمرغ باید مد نظر قرار بگیرد:

 1- درجه حرارت         2- رطوبت نسبی              3- تهویه         4- چرخش تخم ها

از بین فاکتورهای فوق درجه حرارت انکوباتور مهم ترین فاکتور است.درجه حرارت دستگاه انکوباسیون بینF?98-90 می باشد اما بهترین درجه حرارت F?6/97 است، همچنین رطوبت نسبی آن 28-15درصد در جریان هوای زیاد( 5 تا 30 بار گردش هوا در ساعت)، غلظت دی اکسید کربن حداکثر 03/0% وغلظت اکسیژن بالای20% باشد. مدت زمان لازم جهت انکوباسیون تخم های شترمرغ (از ورود تخم به دستگاه ستر تا ورود به دستگاه هچر) حدود 35-39 روز خواهد بود. درجه حرارت دستگاههای انکوباتور با توجه به موقعیت ساختمان داخلی دستگاه، اندازه و وزن تخم ها و تعداد تخمی که در دستگاه قرار می گیرد متفاوت خواهد بود.

آب در بخش جوجه کشی جهت مقاصد شستشو و ایجاد رطوبت در اتاق انکوباسیون مورد استفاده قرار می گیرد، این آب باید دارای استاندارد آبهای مورد استفاده انسان باشد، شمارش کلی فرم آب صفر و میزان ((کل باکتری موجود در آب [3])) در آن حداقل باشد(200 تا 300 به ازای هر میلی لیتر آب) در غیر این صورت می توان به آب کلر زد (ppm5)، حتی در این شرایط نیز باکتری پزودوموناس می تواند هنوز زنده بماند و تحت تنوع زیستی تکثیر پیدا کند، بخصوص در تانکرهای ذخیره سازی آب و لوله های کهنه آب که محتویات آهن بالایی دارند. حضور باکتری پزودوموناس در آب سبب افزایش ترکیدگی تخم ها[4]خواهد شد و محتویات تخم گندیده تا شعاع یک متری تخم های دیگر را آلوده میکند.

در روز14 جوجه کشی لازم است که تخم ها کندل شوند، هدف از این کار مشخص کردن نطفه داری تخم ها و خروج تخمهای بی نطفه از دستگاه است. تخمها در داخل انکوباتور تحت شیب 45 درجه با سطح افق قرار گرفته به گونه ای که کیسه هوایی به سمت بالا بوده و هر 3 تا 4 ساعت تخم یک دور کامل می چرخد. برای اطمینان از گردش تخم ها می توان از شماره اندازهای موجود بر روی راکها استفاده کرد.

اگر تعداد کمی از تخم ها بیش از حد رطوبت خود را از دست داده باشند باید آنها را جدا کرده و در دستگاه دیگری با رطوبت بالاتر قرار دادو از طرفی بالا بودن رطوبت داخل انکوباتور نهایتا باعث کاهش از دست رفتن آب درون تخم ، خیس و پف کردن جوجه های هچ شده خواهد شد.

کاهش درجه حرارت انکوباتور و ایجاد استرس سرمایی منجر به عقب افتادگی و رشد غیر طبیعی سیستم گردش خون و قلب، کاهش رشد و توسعه غشاهای جنینی و در نتیجه کاهش بازده تنفسی، کاهش استفاده از کیسه زرده وآلبومین می گردد.

 

بهترین روش جهت مطمئن شدن از مناسب بودن حرارت دستگاه، استفاده از دماسنجهای فارنهایت می باشد. استفاده از اعداد نمایش داده شده توسط نمایشگر دستگاه انکوباتور قابل اعتماد نبوده و سبب بوجود آمدن هچ ناموفق خواهد شد.

در طول دوره جوجه کشی 15-13% وزن تخم به واسطه تبخیر آب داخل آن و از دست دادن دی اکسید کربن کاهش می یابد که این عمل باعث افزایش حجم کیسه هوایی شده به طوری که اندازه کیسه هوایی به 3/1 وسعت فضای داخل تخم شترمرغ در پایان دوره جوجه کشی می رسد و همین امر باعث تامین اکسیژن لازم جهت تنفس جنین قبل از خروج از تخم می گردد.

آماده سازی اتاق هچر جهت ورود تخم:

1- شستشوی و ضدعفونی کامل دستگاه و اتاق هچر

2- دود دادن دستگاه و اتاق هچر با استفاده از پرمنگنات پتاسیم و فرمالین

3- کالیبره کردن دستگاه حداقل 12 ساعت قبل از ورود تخم به دستگاه

جهت بهسازی هچری و داشتن شرایط بهداشتی مناسب نیاز به آزمایش برای سنجش میزان آلودگی باکتریایی و قارچی دستگاه جوجه کشی است، همچنین تخم های هچ شده، کرک جوجه ها و جنین های مرده همگی باید مورد آزمایش قرار بگیرند تا کفایت مرحله نهایی دود دادن با فرمالین و پرمنگنات مشخص شود. دیوارهای ساختمان، میزها و سینی ها بوسیله سواب مالی در فواصل منظم(حداقل 2 هفته یکبار) باید چک شوند. منابع آب مورد استفاده در هچری از نظر شمارش میکروبی و((کل نمکهای حل شده[5]))که معیاری برای تعیین سختی آب است باید مورد بررسی قرار بگیرند. هچ ضعیف و یا تولید جوجه های با کیفیت پایین بر اثر وجود میکروبهایی نظیرStaphylococci   Mycoplasm salmonella, Pesudomonas, E.Coli, در بخش جوجه کشی ایجاد می شوند.